Daugavpils
Protected: Elfie Selfies
Protected: ptv tasjes
In Museum Antonini
De stille oceaan
Peruvian landscape in Reserva de Paracas.
Protected: Opening en vlootschouw 2e Maasvlakte
India. Een tand kwijt?
De man mist een voortand. Gehurkt zittend langs de weg vol luidtoeterend verkeer is een andere man bezig met een mal, een te witte nieuwe tand en…roze kleefpasta.
Vandaag bezoeken we het boeddhistische pelgrimsoord Bodh Gaya. Hier zou de boom hebben gestaan waaronder de Boeddha tot Verlichting kwam. We vinden onderdak, lopen langs souvenirkraampjes en bezoeken tempels. In een tempel op de binnenplaats zien we een ritueel plaatsvinden dat wordt uitgevoerd door een monnik. Er zijn veel mensen om hem heen. Hij windt een rode draad om iemands pols en voert handelingen uit o.a. met boomblaadjes. Ook bezoeken we op onze sokken een tempel met een gouden Boeddhabeeld. Daar zijn ook muurschilderingen gemaakt over het leven van Boeddha. Later ontmoeten we een Tibetaan die klankschalen verkoopt. Zo jammer dat we die moeilijk kunnen meenemen, want deze zijn echt.
Vondelpark augustus 2012
Roze toetje zonder gluten, zonder zuivel, zonder toegevoegde suiker
Dit recept is voor 2 personen.
Ik maak er twee van de bovenstaande ovenschaaltjes mee.
Ovenschaaltjes gebruik ik omdat het mengsel er warm ingaat.
Voor sommige ingrediënten (*) kun je alleen terecht in de natuurvoedingswinkel.
Ingrediënten:
1/4 kopje diksap appel
3/4 kopje water
1 gram agar-agar poeder (*) of -vlokjes
1 tl vanillepoeder (*) ( de bruine korreltjes uit een vanillestokje)
250 gram frambozen (of aardbeien)
1 mespuntje zeezout (*) (eventueel)
1 eetlepel witte amandelpasta (*) of witte tahin (*)
amandelsnippers en kokossnippers voor decoratie
of ( in de lente) 1 blaadje verse munt of citroenmelisse
Bereidingswijze:
Diksap en water in een steelpan doen en aan de kook brengen.
Los de agar agar erin op.
Snufje zeezout erbij doen.
Voeg vanillepoeder toe.
Doe de vruchtjes in het schaaltje en schenk de helft van het warme mengsel erover heen.
Laat afkoelen tot een soort gelei is ontstaan die stevig is.
Neem de andere helft van het mengsel dat intussen wat is afgekoeld.
Meng de amandelpasta hierdoor heen.
Als de eerste laag stevig genoeg is, doe dan pas de tweede, romige witte laag eroverheen.
Laten afkoelen, de tweede laag wordt ook nog stevig.
Eet smakelijk!
Allergie informatie:
Weliswaar bevat dit toetje geen toegevoegde geraffineerde suiker, maar wel diksap en vruchten.
Tahin is gemaakt van sesam.
Amandelpasta is gemaakt van noten.
Hoog water
Even kijken hoe hoog het water nu nog staat. Er is een behoorlijk stukje grasveld onder water komen te staan. Daarboven zwemmen nu eendjes. Heel raar om te zien als je een ander plaatje gewend bent.
Wolkenkrabbers
Boekenmarkt 2011 in Dordrecht
Een klein oud stapeltje papier, men wilde het weg doen. Iemand anders zag er wel iets in: de boekverkoper. Het kleine grauwgrijze stapeltje in A5 formaat moest 55 euro opbrengen. De inhoud was wel grappig om even in te kijken, vooral wat betreft het oude taalgebruik, maar het betrof geen echte toevoeging voor mijn boekenkast. Het stamde wel uit 1856 en ik heb het even mogen vasthouden. Een aanwinst voor de echte liefhebber dus. Het zou niet misstaan bij iemand die iets heeft met de geschiedenis van de stad Dordrecht … (en ja, ik weet het kraamnummer nog)
Andere oude kost die ik vond, betrof eigenlijk oud papier, ik mocht het zo meenemen: oude bladmuziek. Daar zag ik wel iets in. Bewerkingen van de popmuziek van toen: het chanson “Longtemps” van Charles Trenet, met nog een voorblad van zijn gedrukte versie erbij. En verder waren er nog vele andere oude muzieknoten, vergeeld, muf. Als je eraan voelt, dan merk je dat de muzieknoten echt gedrukt zijn: er is hoogteverschil in het papier. Ik ga het binnenkort allemaal eens uitzoeken.
Er gebeuren ook financieel rare dingen: ik had net een erg mooi boek gekocht voor € 17,50, krijg ik datzelfde boek in een andere kraam ineens aangeboden voor 5 euro. Slik, er stond 15 euro in het boek geschreven. Foutje, zei de man, ik bedoelde eigenlijk 8 euro. Het boek was nogal wat bleker aan de buitenkant dan mijn zojuist aangeschafte exemplaar, waar ik toch gewoon blij mee ben. Maar kijk uit, het is me zelfs al een keer overkomen dat een boek tweedehands meer kostte dan een exemplaar, dat later beschadigd (al dan niet expres) in de Ramsj lag.
Het lijkt me belangrijk voor bezoekers om iets meer te weten over een foto. Bijvoorbeeld in welke plaats dit ene gebouw staat. Of als de foto erg vervreemdend werkt, wat het is. Maar weet je ook dat fototitels worden voorgelezen door speciale programma’s hiervoor, speciaal voor visueel gehandicapten? Ik wist dit niet, totdat ik een boek over WP las. Nu weet je het ook. Het zou fijn zijn wanneer ook mensen met minder goede ogen kunnen genieten van een verhaal met een voorgelezen foto. Titels onder foto’s schrijven is een kleine moeite. Speciaal voor bloggers: wat je invult bij “Title”, dat wordt zichtbaar als je boven de foto gaat hangen, wat je invult bij “Alternate Text”, dat wordt voorgelezen.
It seems important to me for visitors to know a little more about photos. For example in what place this one building is located. Or in case a photo has an alienating effect, what it is. But did you know titles of photographs are being read by special programs, especially to the people with visual impairment? I didn’t know, until I read a book about WP So now you know too. It would be nice if people with less good eyesight can enjoy a story with a photo title read to them. Writing titles isn’t so much trouble. Specially for bloggers: filling in the box “Title”, this becomes visual as soon as someone is scrolling above the picture, filling in the box “Alternate Text” this is being read.
Een boek over WordPress
Onlangs heb ik een boek over WordPress gelezen. Daarmee is deze blog gemaakt. In het boek staat een voorbeeld van een site bouwen. Daarna staat erin hoe dat anders kan. En daarna is er nog een versie. En verder wordt erin uitgelegd wat daarbij zoal komt kijken. Gelukkig ben ik zelf al op weg geholpen met deze blog. Daardoor had ik dit boek niet echt nodig, al heb ik er wel van geleerd. Maar voor wie er meer over wil weten is dit de titel: Flexibele websites en blogs met WordPress. Er bestaat ook nog een boek WordPress voor dummies. Die titels met dummie erin spreken me op de een of andere manier echter nooit zo aan … Ik kan er dus niets over zeggen, want ik heb het niet gelezen.
Waar je wel tegenaan kunt lopen bij een blog maken, is onvoldoende kennis hebben van de opmaak van een artikel. Als ik bijvoorbeeld een foto wil met een tekst ernaast en eronder, en vervolgens ditzelfde nog drie keer wil herhalen zoals ik gedaan heb in mijn post “Het Strijkijzer”, dat zou me niet gelukt zijn met alleen witjes met behulp van de enter toets. Nu is dit opgelost door tabellen te maken. Niet door mijzelf. Wil je dit zelf kunnen, dan ga je je verdiepen in HTML en CSS.
Groot Gitaar Gala 2011 in Barendrecht
Van dit gebeuren wist ik wel af, maar ik ben er nooit eerder geweest: het Groot Gitaar Gala in Barendrecht. Honderdvijftig leerlingen met dit snarenwonder. Leuk om er nu eens bij te zijn. Want wat is nou mooier dan een gitaar? Meer gitaren! Wat het verschil is met andere optredens: Ik heb helemaal geen storende geluiden gehoord, geen te valse gitaren of dat oorverdovende geluid dat vaak voorkomt bij mensen die niet om kunnen gaan met versterkers. (Ja, skwieieiek, dat snerpende, doordringende geluid waar je je oren liever even voor afsluit.) Ook de geluidsman heeft zijn werk goed gedaan. Complimenten, collega’s! Dit soort vakmanschap ontbreekt vaak, vooral buiten, waardoor ik meestal geneigd ben om luide optredens te mijden. Wat ik grappig vond, is de aanwezigheid van die oplichtende schermpjes in het publiek: als je achterin en bovenin zit, dan zie je precies welke broertjes, zusjes, nichtjes of neefjes, buurjongetjes of buurmeisjes er tegelijkertijd fijn hun spelletjes zitten te spelen. Of zitten te SMSsen. Betrapt!
Het Strijkijzer
Een kijkje nemen in het Nationaal Onderwijsmuseum, toen ik deze blog schreef nog in Rotterdam, is pure nostalgie. De inktpotjes hadden wij in mijn schooltijd nog wel in de banken maar die werden toen al niet meer gebruikt. Ook Aap Noot Mies was al van voor mijn tijd. Waarschijnlijk heb ik de schoolplaten van Cornelis Jetses en van M.A. Koekkoek ook pas later leren kennen. Wel hadden we in ieder geval aardrijkskundeplaten met Hoogezand-Sappemeer erop. Dit betekent nog steeds niets meer dan een naam, die me niets zei en die me nu alsnog intrigeert. Misschien moet ik er eens naartoe. Waarom anders onthoudt een mens zoiets nog steeds? Al die gekleurde platen met tekeningen erop van de natuur vond ik wel altijd al erg mooi. Vooral de schoolpaat “In sloot en plas” herinner ik me goed. Intussen is het museum niet meer in Rotterdam, maar is verhuisd naar Dordrecht, waar het een tijdelijk onderkomen heeft. Later gaat het museum naar gebouw De Holland in Dordrecht.
Wat ik wel eens zou willen weten en wat ik nog nergens lees, is het gedrag van de EHEC bacterie als je hem gekookt hebt of als hij in aanraking komt met bijvoorbeeld azijn. Overleeft deze enge bacterie dit? In plaats van al die komkommers en tomaten nog steeds onnodig te vermijden zouden we dan alvast van de zomer probleemloos Gazpacho kunnen eten. Daarin gaan in elk geval behalve andere dingen ook komkommer en tomaten. Als je die goed doorgekookt zou hebben en daarna weer laat afkoelen dan heb je de basis voor die koude Spaanse soep. Gelukkig zijn de tomaten en komkommers inmiddels weer veilig verklaard. Nu nog een Gazpacho-recept erbij doen, telers. Voor al die te bange mensen. En een antwoord op die EHEC vraag zou ook wel fijn zijn.
Opera Eise op een schip in Rotterdam.
Gisteren zijn we naar de opera geweest. De locatie van deze opera is wel heel bijzonder: de opera werd gezongen en gespeeld op een schip in Rotterdam. Dit schip, zeesleper de Fighter, ligt momenteel in de Schiehaven een podium te zijn.
Waarover gaat deze opera: over Eise Eisinga, die het heelal in zijn huis had verbeeld. Zijn vrouw Pietje was hierover wat minder enthousiast. Zie verder ook op de site van deze opera
Meer over Eise Eisinga zie je in het Planetarium in Franeker. Dat was namelijk zijn huis.
Vroeger dachten mensen ook wel eens dat de wereld zal vergaan. Vooral bij een aanstaande conjunctie van planeten. Maar er gebeurde dan helemaal niets. Leuk toeval is dat er gisteren net die totale maansverduistering was, ook al hebben we het daar niet kunnen zien.
Behalve van echte operazang en slagwerk, is er ook sprake van een snarenwonder bij deze opera. Of je met snarenwonder nu de harp bedoelt of wie erop speelt, wonderlijk is het sowieso, om op deze locatie muziek te horen. En nu vooral maar hopen dat het niet regent tijdens de volgende voorstellingen.
Waar zijn we nu?
Altijd leuk is het om even ergens te kijken waar je normaal gesproken nooit komt. We gingen door een open hek, keken -op eigen risico- nieuwsgierig wat rond en zagen wat verroeste olievaten. Ik twijfelde of ik daar een foto van zou nemen, maar toen ik me omdraaide zag ik een leuker onderwerp. Vooral omdat we door dat open hek waren gekomen en omdat dat op een zondag was. Wel zo effectief, dat bord 😉