Paard bij Gizeh

 Dieren, Egypte, Reizen  Comments Off on Paard bij Gizeh
Feb 212011
 

paard Heerlijk ontspannen ligt het paard in het zand. Alleen even het hoofd optillen omdat ik dichterbij kom, meer actie is er niet. Zelden heb ik zo’n relaxt paard gezien. Er is dan ook niet veel werk voor het paard, want er zijn  weinig toeristen wanneer wij bij de piramides zijn. “Het is heel ver.”, wordt er geroepen. Welnee, niet op onze schoenen. Wij hebben al veel grotere afstanden gelopen dan even naar de piramides en weer terug en bovendien is de temperatuur best goed vandaag. “Do you want to know how much?” “Leh, choukran”, (no, thank you,) we willen niet op een paard of een kameel, want we lopen net gezellig te praten met die Argentijn die ons vergezelt vandaag. “Twenty pound, twenty pound only.” Ja, dat zal best. En als we al zin zouden gaan krijgen om te gaan paardrijden, dan vergaat ons de lust wel door het aandringen van de Egyptenaren. We komen tenslotte voor de piramides en de sfinx. We hebben netjes betaald en we zijn al gewend aan het zeuren en leuren. Na het toeristische Luxor kun je daar wel mee omgaan. Toch moet ik steeds aan dit paard denken nu de piramides ontoegankelijk waren de laatste tijd. Vooral de eigenaar zal het zwaar gehad hebben. Gelukkig zijn de piramides en de sfinx nu weer te bezichtigen  door toeristen. Over hoe het daar is ga ik nog een aparte post schrijven.

El Gato de la Momia : La Momia

 Egypte, Reizen  Comments Off on El Gato de la Momia : La Momia
Feb 142011
 

De mummie

Er zit eigenlijk een langer verhaal achter, dat ik nu niet zal vertellen. Maar ik was op zoek naar de mummie. Eerst moest ik namelijk de mummie vinden, waarna ik misschien de Kat van de Mummie ook zou kunnen vinden.

Plotseling horen wij in Hurghada iemand Nederlands spreken. We raken aan de praat met twee gezellige Nederlandse mensen met resort-armbandjes om. Zij waren meegenomen naar een winkeltje.

In dit winkeltje ontdekte ik de eerste souvenir-mummies in allerlei soorten en maten. Ik wist niet dat die bestonden. Ik vond ze erg grappig. Een dag later heb ik een speciale zoektocht gedaan naar de ideale souvenir-mummie.

Dit is hem geworden. De windsels zijn van echt verbandgaas. Lekker eng is-ie, hè? De mini-sarcofaag sluit met twee kleine magneetjes. De maten zijn 12 cm x 5 cm x 4 cm.

Er is in Hurgada, dat trouwens in Egypte Ghardaka wordt genoemd, maar één winkel met vaste prijzen. De verkoper in deze winkel heeft duidelijke bordjes bij zijn artikelen gezet en hij wist inmiddels goed om te gaan met toeristen. Hij had ook een goede prijs/kwaliteit verhouding. Daar koop ik liever iets, dan bij een man die je “fucking tourist” noemt als je hard wegloopt voor zijn nogal agressieve benadering. Verschil in mensen moet er zijn en is er dus ook in verkopers.

Falafel in Caïro

 Egypte, Reizen, Voeding  Comments Off on Falafel in Caïro
Feb 022011
 

Gefrituurd voedsel is goed verhit, dus veilig. Echter, je moet het frituurvet wel tijdig vervangen. Dit gebeurt niet altijd in Egypte. Meestal krijg je van tevoren een falafelballetje aangeboden om te proberen. Een keer heb ik het uitgespuugd, zo vies vet was het (in Luxor). Falafel wordt gemaakt van kikkererwtenpuree met kruiden. Deze puree wordt in een houdertje vormgegeven of iemand draait balletjes met de hand. Deze balletjes worden gefrituurd. Er is ook grotere falafel in Egypte, deze is ongeveer zo groot als een hamburger, en er zit sesamzaad op. Het moeilijke woord ta’amiyyah is het woord dat de Egyptenaren er zelf aan geven. De falafelballetjes worden in een open broodje gedaan, een beetje aangedrukt en dan komen er nog stukjes tomaat en komkommer bij en soms een beetje tahinisaus, gemaakt van sesamzaadjes. Ook kun je er frietjes bij krijgen maar die zijn dan meestal al koud. Soms worden er pickles bij geserveerd, die zijn heel zout. Een keer kregen we ook gargheer, dat is rucola.

De eerste dag in Caïro

 Egypte, Fotograferen, Reizen  Comments Off on De eerste dag in Caïro
Jan 302011
 

Vandaag, 19 december 2010, gaan we Caïro verkennen. Er is veel beveiliging op de been. Mubarak zal vanmiddag om 14.00 langs komen.

Er moet iets geregeld worden van administratieve aard. Ik ontsnap aan het afgeven van mijn camera door buiten te blijven staan. Gelukkig, mijn reisgenote vergezelt mij, we gaan alvast samen naar de Nijl. Over de grote brug lopen wij heen en weer terug. Als we teruggaan naar het gebouw waar de anderen nu zijn, lopen we langs een hele rij beveiligers die daar alvast staan te staan. Alle hoofden draaien met ons mee. Er gebeurt nu tenminste wat. Foto’s maken mag natuurlijk niet. Nee, schud ik braaf mijn hoofd, terwijl ik mijn Lifeview even aanzet … Best lastig focussen terwijl je een andere kant opkijkt. Maar ben blond, he.

Later fotografeer ik enkele gebouwen in Caïro. Er wordt mij hier nonverbaal verzocht niet te fotograferen door een zojuist overstekende man in een indrukwekkend uniform. Ik laat hem mijn laatste plaatje zien. Hij is gerustgesteld. Voortaan laat ik de lens wel even zakken als ik mensen zie.

Een beveiliger wil meteen weten wat ik daar aan het doen ben. We wachten op “arraazjoel  ieleh”, de man daar. Fotograferen is niet toegestaan. Nou, dan niet. Je aandacht gaat dan meteen wel naar het waarom. O, nu zie ik het: grote boevenwagens en nog één en ander aan macho-indrukwekkends komen voorbij. Overal is veel beveiliging. Waar niet eigenlijk?

Sanitair in Egypte

 Egypte, Reizen  Comments Off on Sanitair in Egypte
Jan 282011
 

Met mij en water drinken was het in Egypte wat minder goed gesteld. Dit komt doordat ik het sanitair zoveel mogelijk wilde vermijden.

Jan 252011
 

Het turquoise scarabeetje, dat ik gekregen heb van een aardige man op de markt in Caïro, is kwijt. In Egypte gebeuren soms mysterieuze dingen.

Ik denk dat dit voorval zo ongeveer moet hebben plaatsgevonden ten tijde van de SIM. Dat was me een gebeurtenis! Voor wie niet weet wat de SIM is, dat is niet erg. Wie weet wordt dit binnenkort duidelijker. In Egypte is de SIM inmiddels een begrip geworden.

In verband met het onderzoek dat blijkbaar nog steeds gaande is, kan momenteel niet meer informatie verstrekt worden. Zelfs niet door mij. In die oase daar pakt men e.e.a. waarschijnlijk dan ook grondig aan en dat heeft tijd nodig.

Aangezien alle aandacht gericht was op de SIM, is wellicht dit voorval tot nu toe onopgemerkt gebleven: de scarabee is er hoe dan ook vandoor! Het zit me niet lekker. Hoe kan dat nu? Hebben deze voorvallen met elkaar te maken? Wat nu?

Het leuke van dit verhaaltje is, dat mensen hier echt serieus op reageren. Echter, maar vier mensen kennen de ware toedracht van dit verhaaltje, dat mysterieus lijkt. Het heeft echter erg veel te maken met de fantasie en het plezier dat wij vieren tijdens onze reis hadden 😉 De scarabee zelf is, zoals iemand dacht, geen symbool van dood, maar veeleer een symbool van wedergeboorte. En ja, ze duiken wel eens ergens in, want een scarabee is een mestkever. Uit de mest komt dan ineens weer een nieuwe scarabee. Wonderbaarlijk.

Bij het begin van onze reis kreeg ik te horen van die Egyptenaar, dat het een symbool van geluk is en dat ik een wens mocht doen. Nou mag dat natuurlijk wel altijd, maar het is toch leuk om een soort amuletje te krijgen. Misschien is het dingetje zelf dan wel kwijt, de herinnering blijft.

Jan 242011
 

De foto die ik niet nam, maar die nog wel op mijn netvlies staat gegraveerd, is van een jonge vrouw met een kind op haar arm. Ze zien er verwaarloosd uit,  met ongekamd haar. Ze draagt geen hoofddoek. Ze heeft een zwart truitje aan en de limoenen in felgroene netjes, die zij als een ketting om haar hals draagt, steken hier heel mooi bij af. Natuurlijk wil ik limoentjes. Ze knipt een netje van haar ketting. Er zitten er wel vier of vijf in. One Egyptian pound, (dat is ongeveer 13 eurocent.) Zo kunnen wij beiden weer vooruit. Je zal je dagen zo moeten doorbrengen! We doen de limoentjes in de thee.