Groot Gitaar Gala 2011 in Barendrecht
Van dit gebeuren wist ik wel af, maar ik ben er nooit eerder geweest: het Groot Gitaar Gala in Barendrecht. Honderdvijftig leerlingen met dit snarenwonder. Leuk om er nu eens bij te zijn. Want wat is nou mooier dan een gitaar? Meer gitaren! Wat het verschil is met andere optredens: Ik heb helemaal geen storende geluiden gehoord, geen te valse gitaren of dat oorverdovende geluid dat vaak voorkomt bij mensen die niet om kunnen gaan met versterkers. (Ja, skwieieiek, dat snerpende, doordringende geluid waar je je oren liever even voor afsluit.) Ook de geluidsman heeft zijn werk goed gedaan. Complimenten, collega’s! Dit soort vakmanschap ontbreekt vaak, vooral buiten, waardoor ik meestal geneigd ben om luide optredens te mijden. Wat ik grappig vond, is de aanwezigheid van die oplichtende schermpjes in het publiek: als je achterin en bovenin zit, dan zie je precies welke broertjes, zusjes, nichtjes of neefjes, buurjongetjes of buurmeisjes er tegelijkertijd fijn hun spelletjes zitten te spelen. Of zitten te SMSsen. Betrapt!
Opera Eise op een schip in Rotterdam.
Gisteren zijn we naar de opera geweest. De locatie van deze opera is wel heel bijzonder: de opera werd gezongen en gespeeld op een schip in Rotterdam. Dit schip, zeesleper de Fighter, ligt momenteel in de Schiehaven een podium te zijn.
Waarover gaat deze opera: over Eise Eisinga, die het heelal in zijn huis had verbeeld. Zijn vrouw Pietje was hierover wat minder enthousiast. Zie verder ook op de site van deze opera
Meer over Eise Eisinga zie je in het Planetarium in Franeker. Dat was namelijk zijn huis.
Vroeger dachten mensen ook wel eens dat de wereld zal vergaan. Vooral bij een aanstaande conjunctie van planeten. Maar er gebeurde dan helemaal niets. Leuk toeval is dat er gisteren net die totale maansverduistering was, ook al hebben we het daar niet kunnen zien.
Behalve van echte operazang en slagwerk, is er ook sprake van een snarenwonder bij deze opera. Of je met snarenwonder nu de harp bedoelt of wie erop speelt, wonderlijk is het sowieso, om op deze locatie muziek te horen. En nu vooral maar hopen dat het niet regent tijdens de volgende voorstellingen.
Flamenco-gitarist Erik van Goch speelt hier tijdens de Zomersymfonie in het Merwestein-park. Maar het is al voorbij. En ik heb wel een foto, maar geen geluidsopname gemaakt. Dat bedenk ik nu pas, want ik was aan het luisteren. Hij speelde behalve flamenco-muziek ook nog wat andere stukken, waaronder veel eigen composities en ook eigen bewerkingen. Het was op dat moment nog niet zo druk maar er kwamen wel steeds meer mensen luisteren. En terecht. Heerlijk om weer eens even een echte gitarist te horen.
We kennen elkaar nog van vroeger en hebben daarna nog even nagepraat, waaronder over spelen in de trein. En over flamenco-studenten die ten tijde van het oude Rotterdams Conservatorium in het gebouw overal gingen zitten spelen. Ja, dat was zo. Leuk eigenlijk. Dat deden klassiek gitaar-studenten eigenlijk niet. In een Duitse trein heb ik zelf ook wel eens gespeeld, ter hoogte van Düsseldorf geloof ik, maar dat was een nachttrein en ik had de coupé toen voor mezelf alleen.
Blijven spelen, Erik, we hopen je nog eens ergens te horen! En wat mij betreft, het mag ook best in een park zijn.