Riviertje het Wantij buiten oevers getreden
Even kijken hoe hoog het water nu nog staat. Er is een behoorlijk stukje grasveld onder water komen te staan. Daarboven zwemmen nu eendjes. Heel raar om te zien als je een ander plaatje gewend bent.
Het is overal: Ples-stik. We zijn ermee opgegroeid. Je kan het zo gek nog niet bedenken of het is ervan gemaakt, in allerlei soorten. Aantrekkelijke, kleurrijke speelgoedwinkels zijn er nog steeds vol van: van Ples-stik.
Maar dat is nog niet genoeg: Je krijgt ook gratis ples-stik speelgoedjes bij je boodschappen. Deze week alwéér. Hier vlakbij. Kleine kinderen staan te trappelen bij de deur. Hebzucht kun je niet vroeg genoeg leren. En moeders en oma’s, die sparen ze, die hebbedingetjes, voor hun (klein)kinderen. Hoe meer hoe liever.
Er staat dan wel geen popidool op, want dat strookt niet met de mening van de manager. Dat is tegen zijn principes. Prima. Echter, zijn mening is niet erg “geaard”. Moeder aarde, de Natuur, ofwel de Schepping maakt dat niet zo veel uit: ples-stik met of zonder plaatje is toch gewoon ples-stik en als je het weer weggooit, dan breekt dat niet gemakkelijk af. Lees ook dit artikel over wat er gebeurt als plastic afbreekt.
Als volwassene heb je gelukkig wel een keuze: gelukkig is er nog een andere supermarkt! Zonder hinderlaag vol irritante ettertjes. En met deze week ietsje minder onnodige milieuvervuiling in de vorm van tijdelijk speelgoed. Behalve de gratis ples-stik tasjes dan. Die zijn er helaas nog steeds.
Het moeilijke is dat kunststof ook erg mooi spul kan zijn, niet alleen speelgoed. Contactlenzen zijn toch ook van kunststof en daar maak ik ook gebruik van. Of denk aan de medische wetenschap. Een nieuwe knie. De riolering waaruit water komt dat niet meer roest. Prachtig! We kunnen eigenlijk niet meer zonder en zouden dat ook niet willen. Echter, dat we eraan gewend zijn maakt ples-stik wel tot “normaal” maar zeker niet tot wenselijk. Maar dat zien heel veel menselijke kuddedieren nog niet in.
Wel ben ik blij met de afvalscheiding, waar je nu de mogelijkheid hebt om je ples-stik apart te houden. Zou die ples-stik zak daaromheen eigenlijk biologisch afbreekbaar zijn? Want dat staat er niet op…
Ik heb al een hele tijd een hekel aan ples-stik. Daar is een hele berg van. In de kaas waar het ples-stik verpakkings-materiaal al wat langer omheen zit proef ik het al. Bah. Dat is heel vies. Maar ik ben gelukkig niet de enige. Er zijn meer mensen die ples-stik niet zo fijn vinden. Daarom vond ik het zo leuk om mensen tegen te komen tijdens de Opschoondag die wat aan dat teveel aan ples-stik willen doen. Het teveel aan ples-stik op straat en in de struiken. Want behalve het nodige plastic, is er ook veel onnodig ples-stik. Te beginnen bij de o zo gemakkelijke gratis ples-stik boodschappen-tas. Die krijg je hier nog steeds voortdurend aangeboden in allerlei winkels. Die tasjes kun je ook weigeren, teruggeven, hergebruiken. Tasje eromheen? Nou, nee dank u, zeg ik dan, dat tijdschrift is toch al verpakt in ples-stik, dat hoeft dan toch geen twee keer? De uitdeelzakjes chips, verpakkingen in een verpakking, best handig uitdelen hoor, maar wel dubbel verpakt. Alweer in ples-stik. En dat komt allemaal uiteindelijk in het milieu. Ook heb ik gelezen over de plastic soep die in de oceanen is. Natuurlijk zei ik dan ook ja, toen ik gevraagd werd om mee te helpen. We hebben met zijn vieren een kraampje bemand en bevrouwd bij de opening van onze duurzame stadsboerderij. De gesprekken met de mensen die we aanspraken waren erg interessant en verrassend. Er zijn veel handtekeningen verzameld. Meer over de actie is te lezen op de website van PlasticTasVrij. Dan zie je meteen waarom ik ples-stik op deze manier schrijf, want vogels stikken er echt in. Je Eigen Tas (JET) meenemen scheelt weer een beetje, want de wereld verbeteren begint bij jezelf.
De stellingen van de buren die hun huis aan het verbouwen waren werden ook al onderzocht door meesjes. Daarna ging hun aandacht naar de buis van onze satellietschotel. Hun poging tot huisvesting in deze buis heb ik hier gesaboteerd.
Inmiddels heb ik geleerd dat mensen vaak een jong meesje zien in hun tuin, dat zo zielig aan het fladderen is. Dat pakken ze dan op en brengen het naar de vogelopvang. Dit kun je beter laten! Deze fladderaartjes zijn nestverlaters. Ze moeten het toch een keertje leren? Bovendien voederen meesjes hun nakomelingen ook nog in de avond en dat kan men niet bij de vogelopvang…
Ik stel me zo voor, stel dat er nog een grotere soort zou zijn dan mensen, die zich een beetje met ons ging bemoeien. Grote Tyrannosaurus Rex pakt klein mensenkind op, want de stapjes zijn nog zo wankel…dat zouden wij toch ook niet willen? Een beter idee is het om de buren te vragen hun kat een belletje om te doen als je een nestje in de tuin hebt.
In Thailand kom je soms een beschermde boom tegen.
Een monnik heeft dan een reep van een monnikskleed om de boom heen geknoopt. Mooi he?
Wat is dat nou voor takke-herrie? Verder nog wat stam-gesteun en heel wat kroon-gekreun verder is het stelletje tortelduifjes dat zich net in de boom genesteld had volledig thuisloos geworden. De grote boom is geveld. Het moment daarvoor is echter niet zo handig gekozen, zo volop in het broedseizoen. Het ene duifje kwam net aanvliegen en kon nog net precies die ene tak met hun nestje zien sneuvelen. Dit moet toch aanvoelen als een natuurramp voor dat beestje. Het wordt toch uitzien naar een volgende leg, vrees ik. Raar om de vogel te zien landen op wat nog rest van de boomstam. Maar ook dat duurt niet lang, inmiddels is de hele boom al verdwenen. Gelijk gemaakt met de grond. We zien nu gelukkig nog een andere, kleinere boom staan.
Ik kon het toch niet laten en heb de heren die de boom hebben omgezaagd gevraagd naar het nest. De jonge vogel leeft nog en hij zit daar, ga maar mee, zei de man. En ja hoor, in een hoekje van de tuin-nu-zonder-boom zat het jong, een echte turkse tortel. Niet zo fijn om daar nou terecht te komen als je als vogel net te vroeg het nest uit gaat, vooral gezien het grote aantal katten in de buurt.
Lang verhaal kort, we hebben voorlopig een nieuwe huisgenoot! Nu nog leren hoe hem te voederen.
Advies kreeg ik inmiddels van de Natuur en Vogelwacht. De apotheek heeft me geholpen aan een enorm grote injectiespuit zodat ik hem gewelde zaadjes kan toedienen.
Erg goede ervaringen met een kano heb ik tot nu toe nog niet gehad. In Costa Rica hadden we lang geleden kano’s gehuurd, die lagen daar ondersteboven in het gras, maar later bleken deze kano’s open te zijn. Op het heetst van de dag niet je onderbenen ingesmeerd hebben resulteerde in enorm verbrand zijn. Dan ga je daarna niet zo gauw weer een kano huren. Nou ja, behalve een keer met collega’s dan, in de Ardennen. Wat konden we met zijn tweeën goed rondjes draaien! Alleen we kwamen er niet erg ver mee. Leuk was het wel.
De Biesbosch is heel mooi, dus uiteindelijk hebben we jaren later nog eens een kano gehuurd, maar dit was een erg lange tocht en het materiaal was waarschijnlijk aan de zware kant, wat het gevolg had dat ik een wandelende spierpijnbundel werd, vooral ter hoogte van mijn armen. Dit is nu lang genoeg geleden: ik ga het toch weer proberen, dit keer met behulp van wat introductielessen bij de kanovereniging Dajaks in Dordrecht. Gisteren was mijn eerste keer daar. Er ging ook nog iemand om, zodat ik meteen de puntredding kon gaan toepassen, daar had ik al iets over gelezen. Daar zijn we dan meteen doorheen 😉
Inmiddels zijn de vier lessen al weer achter de rug. Mijn doel heb ik bereikt. De eerste keer had ik een fijne kleine kano met een iets te zware peddel, die ook te lang voor mij was. De voetsteunen in de kano afstellen moest ik ook nog leren maar daar werd ik bij geholpen. Nog onbewust verviel ik in mijn oude fout, te veel doen vanuit mijn armen. De tweede les was eigenlijk een heel frustrerende: de nu wat grotere kano was eigenlijk meer geschikt voor zwaardere mensen. Deze kano lag daardoor niet zo diep in het water en bij ontbreken van een scheg ging hij rondjes draaien zodat ik veel meer met mijn linkerpeddel moest doen. Ook had ik het draaien van de peddel nog niet te pakken. Het ging bepaald niet efficiënt. Ik had zoveel spierpijn dat ik de week daarna heel fanatiek de filmpjes op de site van Dajaks heb bekeken. Ik bezit een gymbal en daarop zittend heb ik de bewegingen van de slag geoefend met behulp van een bezemsteel. De derde keer heb ik gevraagd of we de bewegingen op de wal konden oefenen en als je dan je medecursisten die bewegingen ook ziet maken, dan leer je daarvan ineens heel veel. Toen kon ik dat gaan toepassen en het ging voor mijn doen echt fantastisch, veel beter dan ooit. Ik kreeg toen weer de eerste kano en de scheg werd tot halverwege naar beneden gedraaid. Ook had ik toen een lichtere en kortere peddel. De vierde keer mocht ik een slankere kano proberen. Deze was net iets minder stabiel maar hij ging sneller. De lichte peddel kon ik ook weer vinden en gebruiken.
Verder hebben we nog te maken gehad met wat het water doet nadat er een groot schip langs komt varen. Gelukkig had ik al geleerd dat je je evenwicht kunt bewaren door op het water te meppen met je peddel. Dat was wel nodig met die hoge golf. Ik ben overeind gebleven. Ook stroming die je ineens een andere kant op doet gaan hebben we ondervonden. Dan is het toch erg prettig om met een groep te zijn die je helpt.
Kortom, als je wilt gaan kanoën, ga dan niet in je eentje tobben. Maak gebruik van een cursus. Daar krijg je veel handige tips want niet alles is zo logisch in het begin. Ik ben blij dat ik deze mogelijkheid gehad heb en raad het iedereen die wil gaan kanoën van harte aan.
Een kano huren in de Biesbosch kun je doen op twee plaatsen : 1. Bij Biesboschcentrum Dordrecht in de Merwelanden. 2. Als je overvaart met de pont vanaf de Kop van het Land richting Werkendam, dan is daar verderop nog een mogelijkheid. Voor meer informatie:
Zie www.np–debiesbosch.nl/documents/home.xml
P.S. Ik heb wel steeds “kano” geschreven, maar ik heb steeds gevaren met een kajak. De beginnerscursus wordt ook nu (in voorjaar 2013) weer gegeven. Zie de eerder genoemde paarse link van Dajaks voor meer informatie hierover.
We hebben met een aantal buurtbewoners de buurt en de oevers hier vlakbij schoongemaakt. Waarom we dit deden? Omdat er zoveel weggegooid wordt, daar waar het niet terecht moet komen, namelijk in de natuur. Wat was zoal de vangst van slechts twee personen? We kwamen een kapotte versterker tegen, een kapotte thermoskan, wel twintig lege bierflesjes en andere glazen flessen of scherven daarvan (en hondevoetjes komen hier ook voorbij!), grote stukken karton, enorm veel piepschuim, plastic flessen, flesdoppen en deksels van potjes van plastic en metaal, plastic kurken en echte kurken, twee kaarsen, een beetje verzuurde wijn, plastic bestek, blikjes, rietjes, plastic zakken, 3 mini-klikzakjes met een “groen blaadje” erop, snoepverpakkingen in allerlei soorten en maten, een groen netje van een vetbolletje voor vogels, stapels onbezorgde oude kranten, folders van de open dag van een muziekschool van een maand geleden, stukken oranje plastic touw, een nepvisje dat op een sardientje lijkt om mee te vissen, een verdronken hoesje voor een compactcamera, een afgesabbelde fopspeen, vele aanstekers, meerdere sokken, een panty, andere delen van kleding, een slipper en verdere schoen-onderdelen zoals hakken en halve zolen, een lampfitting, stukken ijzerdraad, gedeeltelijke bezems (namelijk zonder bezemsteel, wat eigenlijk soms best handig was) en een groen kruidenschepje van een bekend merk. Hierna viel onze eigen tuin best mee, waar deze week slechts ongeveer negen kleurrijke plastic troepjes ingewaaid waren. Dit moet echt per week bijgehouden worden. Ook ons uitzicht is nu weer beter, dat hebben we dus aan mijn mede-opschoners te danken! Het contact met voorbijgangers was ook erg leuk.