Een klein oud stapeltje papier, men wilde het weg doen. Iemand anders zag er wel iets in: de boekverkoper. Het kleine grauwgrijze stapeltje in A5 formaat moest 55 euro opbrengen. De inhoud was wel grappig om even in te kijken, vooral wat betreft het oude taalgebruik, maar het betrof geen echte toevoeging voor mijn boekenkast. Het stamde wel uit 1856 en ik heb het even mogen vasthouden. Een aanwinst voor de echte liefhebber dus. Het zou niet misstaan bij iemand die iets heeft met de geschiedenis van de stad Dordrecht … (en ja, ik weet het kraamnummer nog)
Andere oude kost die ik vond, betrof eigenlijk oud papier, ik mocht het zo meenemen: oude bladmuziek. Daar zag ik wel iets in. Bewerkingen van de popmuziek van toen: het chanson “Longtemps” van Charles Trenet, met nog een voorblad van zijn gedrukte versie erbij. En verder waren er nog vele andere oude muzieknoten, vergeeld, muf. Als je eraan voelt, dan merk je dat de muzieknoten echt gedrukt zijn: er is hoogteverschil in het papier. Ik ga het binnenkort allemaal eens uitzoeken.
Er gebeuren ook financieel rare dingen: ik had net een erg mooi boek gekocht voor € 17,50, krijg ik datzelfde boek in een andere kraam ineens aangeboden voor 5 euro. Slik, er stond 15 euro in het boek geschreven. Foutje, zei de man, ik bedoelde eigenlijk 8 euro. Het boek was nogal wat bleker aan de buitenkant dan mijn zojuist aangeschafte exemplaar, waar ik toch gewoon blij mee ben. Maar kijk uit, het is me zelfs al een keer overkomen dat een boek tweedehands meer kostte dan een exemplaar, dat later beschadigd (al dan niet expres) in de Ramsj lag.